Nie jestem kinomanem i filmy oglądam rzadziej niż rzadko. Jednak Parasite od początku przykuło moją uwagę. Głównie dla tego, że było koreańską produkcją nominowaną do Oscara. Z jednej strony podsycało to moją ciekawość, ale z drugiej napawało obawami. Wiecie, Oscar. Nagroda dla tych ważnych, przełomowych, artystycznych tytułów. Ileż to razy słyszałam, że obraz, który zachwycał na festiwalach, dla przeciętnego zjadacza chleba był nudny, o niczym albo niezrozumiały. Łoho! Na szczęście DA podjęło decyzję za mnie, udostępniając polskie napisy (za co ogromnie dziękuję!). I co, było tak źle? Skąd! Film pochłania bez reszty! Mimo swojej niedosłowności i zawoalowania fabuły, wszystko da się wyłapać między słowami. Dojrzeć w tym szczerość i prawdziwość. Poczuć ironię. Krytykę ludzkich zachowań i postaw. Ból, jaki człowiekowi jest w stanie zadań tylko inny człowiek. Zjawiskowe. Obrazoburcze. Mieszające rozbawienie z napięciem, smutkiem i przerażeniem. Warte obejrzenia! I takie małe spostrzeżenie na koniec, w przypadku Parasite kolejność gatunków w kategoryzacji: "komedia, thriller, dramat" nabiera dosłownego znaczenia ;)